Dansoptreden in Polen - door Ot van Zadelhoff

Ik ben Ot van Zadelhoff. Ik ben 13 jaar en ik woon in Singapore. Ik zit op de Hollandse School.

We hadden een opdracht gekregen om een verhaal te schrijven over de leukste gebeurtenissen van je verleden.

Vroeger had ik in Polen gewoond. Ik was op een Amerikaans, Internationale School, ASW. (American School of Warsaw.) Het was een grote school waar ook een toneel bij zat. Hier vertel ik over mijn danslessen en de laatste keer dat ik een dansoptreden had gedaan op het podium van mijn school.

Elke week ging ik naar de dansclub. Of we hadden een nieuwe liedje geleerd of we deden een herhaling van de oude dansje. Ook al hadden we het vaak geoefend, ik vond het elke week wel leuk!

De danstrainingen deed ik bijna met al mijn vriendinnen ik heb sommige vriendinnen ook daar leren kennen. Gelukkig heb ik met al me vriendinnen die ik daar heb leren kennen, nog steeds veel contact.

Mijn Dansjuf was een moeder van iemand uit de klas van mijn zus. Dus ik kende haar moeder ook wel goed. Ze was erg aardig. Ze had ook altijd wel goede danspasjes bedacht en die waren ook makkelijk om te leren. Langzamerhand kwamen we steeds dichterbij bij de grote dag, Mijn laatste Dansoptreden.

Vier jaar geleden was mijn laatste keer toen ik op de schoolpodium stond, ASW, American School of Warsaw. Elke keer was ik ontzettend zenuwachtig.

De laatste keer was ik helemaal niet zenuwachtig, omdat ik gewoon wist dat dit mijn laatste keer zou zijn. Ik vond het prachtig om lekker los te gaan en dat ik al mijn zenuwen weg zou dansen. Al die flitsen rondom het publiek, die keer was ik ontzettend trots op mezelf.

Toen ik klaar was met mijn optreden was ik opgelucht maar aan de ene kant ook heel erg blij dat ik het eindelijk had gedaan na zo veel maanden dat ik het dansje had geoefend. Mijn hele familie kwam aan lopen met een bos bloemen, en toen wist ik gewoon dat ze trots op me waren en dat ze heel veel van mij houden.

Mijn juf had toen nog een CD voor alle kinderen gemaakt. Elke keer als ik er naar kijk, vind ik het ontzettend jammer dat ik ben gestopt met dansles.

Dansen was dus de enige ding wat ik nog wou doen, Dansen is mijn hobby geworden! Het dansje kan ik nog helemaal herinneren!